musei femen ujui bahangge
lamun boconggo muke
jakukangge yehere tebuku de
geli juwan udu fali julergi ba i usiha be
hirha
tuktangga usame fakcahangge
我们的嘴唇第一次拥有
蓝色的水
盛满陶罐
还有十几只南方的星辰
火种
最初忧伤的离别
erin forgon kai
岁月呵
yacin etuku eturengge si
bigan tala i dolo ujui orho be fukjin baihabi
bethe boihon de sisibufi
gocime muterakv ohobi
tutala gonggohon ilha oci
waliyabuha femen niyangniyeri deri
你是穿黑色衣服的人
在野地里发现第一枝植物
脚插进土地
再也拔不出来
那些寂寞的花朵
是春天遗失的嘴唇
erin forgon kai, erin forgon
岁月呵,岁月
isus i onggolo muse jaci asiha
isus i amala muse geli se baha
we ere jingkini saikan ibarilan be sabuha
damu bi kemuni duka hvlaha
gamaha arbungga hergen a
na de sekteme tutabuha
公元前我们太小
公元后我们又太老
没有人见到那一次真正美丽的微笑
但我还是举手敲门
带来的象形文字
撒落一地
erin forgon kai
erin forgon
岁月呵
岁月
boode isinafi
bi elhe nuhan i mahala be suhe
buyerengge de nikefi
mini yasa nicuhe
julgei emu aligan teixungge meita fajiran i dulimbade teci
niohun teixun lebtereburengge yasai muke
到家了
我缓缓摘下帽子
靠着爱我的人
合上眼睛
一座古老的铜像坐在墙壁中间
青铜浸透了泪水